Pech onderweg...

Het regent in Hokitika. Een mooi moment om ons blog weer eens bij te werken. We hebben al een tijd niets meer van ons laten horen en dat had zo zijn redenen...             Terug in de tijd: vanuit Taupo fietsen we in twee prachtige etappes naar Napier, een fraaie stad aan de oostkust van het noordereiland. Na de aardbeving van 1931 is deze stad weer opgebouwd voornamelijk in Art-Deco stijl. Erg leuk om te zien. Ook leuk is de ontmoeting op de camping met Jan en Dina Dijkstra. Zij wonen al meer dan 50 jaar in Nieuw Zeeland en vinden het leuk om Nederlanders te ontmoeten. Ze nodigen ons uit om bij hun langs gekomen in Foxton. Hun huisadres ligt op onze route naar het zuiden en na twee lange fietsdagen komen we 's avonds moe maar voldaan aan bij de familie. Dina en Jan hebben al bijna niet meer op ons gerekend maar wel met de maaltijd...heerlijk om na zo'n dag te mogen aanschuiven! In Foxton staat een replica van een Hollandse molen waar Dina werkt. Je kan er een rondleiding krijgen en er worden Hollandse producten verkocht. Daar rijden we dus dezelfde avond nog naartoe evenals naar het strand waar we van de zonsondergang genieten. Na een nacht in een echt bed en een uitgebreid ontbijt danken we de familie hartelijk voor de gastvrijheid en mooie gesprekken en fietsen verder in de richting van Wellington. Daar aangekomen blijken alle accomodaties vol te zitten. Uiteindelijk vinden we een plek voor onze tent achter een hostel. In Wellington willen we het visum voor China gaan regelen dus de volgende dag op naar de Ambassade. We krijgen van de onvriendelijke medewerker te horen dat het 5 dagen duurt. Op allerlei manieren proberen we deze wachttijd in te korten maar onze vriend blijft volhardend. Dan maar wachten dus en er zijn ergere plekken om dit te doen. Helaas slaat de volgende dag het noodlot toe. Onze rugtas met alle belangrijke bezittingen wordt in een heel kort onbewaakt moment meegenomen door iemand die niet de intentie heeft om deze terug te brengen. We belanden in een slechte film van aangifte doen, bankpassen blokkeren en een slapeloze nacht. Maar het ergste is het verlies van de foto's die we hadden van het Noordereiland. Ook is het vertrouwen in bijna alle mensen weg en ben je opeens afhankelijk van anderen....we beleven een paar aparte dagen en onze emoties gaan van links naar rechts en andersom. Uiteindelijk verlaten we een aantal dagen later per boot het Noordereiland zonder onze belangrijkste bezittingen maar wel met een visum voor China op zak! Men heeft ons een visum gegeven voor 2 keer 3 maanden en dit is volgens "deskundigen" een unicum. Achteraf blijkt ook dat het visum twee dagen na aanvraag al in het paspoort stond. Bureaucratie?

Op het Zuidereiland pakken we de draad weer op en genieten we weer volop van de prachtige natuur. We fietsen vanuit Picton naar het Abel Tasman National Park waar we een mooie wandeling maken. Ook genieten we weer van de rust na een paar hectische dagen in Wellington. In Nederland wordt inmiddels door het thuisfront hard gewerkt om ons weer van nieuwe spullen te voorzien. Hier zijn we ontzettend mee geholpen.Vanuit Abel Tasman reizen we zuidwaarts richting Christchurch. Het is een feest om langs deze prachtige kustroute te fietsen! Op een camping aan het strand ontmoeten we Bill en Helen. Zij reizen rond in een tot camper omgebouwde bus. Bill nodigt ons uit voor een borrel en daar zeggen we uiteraard geen nee tegen...de volgende dag staat Bill te zwaaien langs de kant van de weg en worden we uitgenodigd voor de lunch. Mooi hoe het kan lopen.                      

 Wanneer we Christchurch binnenfietsen worden we even stil. 6 jaar geleden waren we hier ook en we herkennen de stad niet meer. De aardbeving van 2011 heeft 70% van de stad verwoest en het herbouwen gaat langzaam. Het geeft vaak een trieste aanblik maar mooi om te zien is de positiviteit van de bevolking. Op veel plekken hebben ze er toch weer iets van weten te maken. Uiteindelijk arriveren ook onze spullen vanuit Nederland. De volgende dag verlaten we de stad per trein richting  Greymouth aan de westkust. De route gaat door de Alpen en we genieten van het uitzicht vanuit de luie stoel. Aangekomen blijkt het weer iets anders te zijn dan aan de oostkust. Het is grijs en regenachtig. Op naar de  volgende overnachtingsplek die we vinden in Hokitika. Vanuit hier fietsen we door naar de Zuiderlijke Alpen....