Under the bridge

”We lijken wel een stel zwervers” zeggen we tegen elkaar vlak voordat we in slaap vallen onder de snelweg…

De rustdagen in Chos Malal doen ons goed, we gaan “opgeladen” weer op pad richting Malarqüe; onze volgende tussenstop.
Dat “opgeladen” geldt alleen niet voor contant geld. Argentinië is wat dat betreft een bijzondere ervaring; pinnen is nagenoeg onmogelijk met onze bankpassen en bij niet iedere winkel kunnen we contactloos betalen. Geld opnemen bij de bank is duur, het op te nemen bedrag is max €15,- tegen een fee van €5,- dus kostbaar. We hebben een alternatief gevonden maar dat is in de stad Chos Malal niet mogelijk en levert bij ons wat spanning op. Dan maar ons geluk beproeven in de volgende stad…

Het eerstvolgende dorp op onze route ligt op 90 kilometer. We beginnen met een forse klim en daarna gaat het de hele dag op en af. De natuur is groots en we voelen ons weer klein…

Er zijn mensen die ons “vakantiegangers” noemen. We kunnen vaak zeggen dat het zeker als vakantie voelt hier. Zo mooi, anders en lekker vrij. We beoefenen echter ook vele topsport disciplines; gravelroad fietsen, veldrijden, baanwielrennen (zo scheef als de weg af en toe is), en tourfietsen. De mantra’s die we hebben geleerd van vrienden en sportleraren (“trap 2,3,4”, “schouders laag” en “als je bergaf fietst blijven bewegen anders worden de spieren koud”) houden ons bij de les😊.

We twijfelen even of we het gaan halen vandaag maar we rijden stug door en aan het einde van de dag bereiken we het dorp Buta Ranquil. Er is 1 camping die al aan de grote weg staat aangegeven maar totaal buiten het dorp blijkt te liggen en waar we nog wel een stukje voor door de wildernis moeten fietsen. Reclame is alles, dat blijkt!  Daar aangekomen biedt de eigenaar ons zijn vers gebouwde appartement aan voor dezelfde prijs als een plek op de camping (er lijkt weinig plek om een tent op te zetten) dus dat laten we ons geen twee keer zeggen. In Nederland zouden we dit appartement als “nog lang niet klaar” beschouwen maar wij zijn er heel blij mee en het is prachtig om te zien hoe trots de man er op is! Het “appartement” heeft zelf gelaste metalen kozijnen met ruime kieren, een hoefijzer als ophangelement voor de toiletrol en oude bouten als slot op de deur. Onder het golfplaten dak is wat folie opgehangen dat dient als isolatie.  Drinkwater kunnen we pakken uit het riviertje dat voor het gebouw langsloopt. De gaspitten blijven niet aan maar Richard vindt een stukje hout en regelt een werkend gasfornuis… Er lopen pauwen, honden, koeien, paarden, kippen en ganzen op het terrein dus het oogt beestachtig gezellig!

De volgende morgen fietsen we met al een forse tegenwind de camping af en er is bij het uitrijden van het dorp al bijna niet meer tegenin te fietsen… de moed zakt ons een beetje in de schoenen. Naarmate de dag vordert verandert de wind in een heuse zandstorm. Als we van de ene naar de andere kant van de weg geblazen worden besluiten we te gaan liften. Het lijkt alsof de automobilisten ook hebben besloten niet meer de weg op te gaan dus het aanbod aan auto’s in het algemeen maar ook pick-ups is klein. We eten in de zandstorm op een vangrail (om van de weinige auto’s niet één te missen) snel een broodje en houden de fietsen in bedwang. Aangezien er zeer weinig verkeer passeert besluiten we toch maar te gaan lopen, alles schiet een beetje meer op dan blijven zitten. Uiteindelijk worden we opgepikt door een aardige Argentijn (die blijkbaar ergens sigaretten heeft ingekocht, de auto ligt vol met sloffen) in een pick-up. We gooien de tassen in de laadbak en leggen de fietsen erop. 5 Kilometer verderop is het eerste dorp en daar worden we afgezet op een municipal camping maar vanwege de wind verkiezen we een steviger onderkomen. Via de app “IOverlander” vinden we een appartement. Op een heel kleine caravan naast het gebouw staat het woord “office” geschreven. Na aankloppen komt de naar drank riekende eigenaar naar buiten en laat ons enthousiast zijn appartement zien. Het bed moet nog opgemaakt worden en er ligt nog van allerlei etenswaar her en der. Na wat orde op zaken te hebben gesteld kunnen we naar binnen. Nog geen half uur later begint het te stortregenen. Prima, wij zitten lekker binnen. Het appartement blijkt echter niet helemaal waterdicht te zijn…onder de plinten vandaan stroomt het regenwater naar binnen. We beginnen te dweilen en waarschuwen de eigenaar. Die stapt in z’n auto en komt even daarna terug met een zeil. Provisorisch lost hij uiteindelijk het probleem op. Als Richard aangeeft dat het wellicht verstandig is om een goot te monteren beaamt hij dit maar of hij deze klus ooit gaat oppakken….Volgens de man heeft het al een half jaar niet meer geregend hier en dus is hij voor het komende half jaar weer van het probleem af.

De volgende morgen stappen we weer op de fiets, nu met een strak blauwe lucht. Een korte etappe vandaag; 29 kilometer naar het eerstvolgende dorp waar ook een municipal camping is. Na aankomst doen we inkopen in een heel kleine Supermercado met de hoognodige basisbehoeften waaronder een vers brood van wel zo’n 1,5 kilo zwaar! We zetten de tent op en er is werkelijk waar helemaal geen activiteit in het dorp te zien. De camping heeft echter een toilet, warme douche, drinkwaterpunt en bbq gelegenheid. Super de luxe! We lezen een boek en relaxen op deze heerlijk rustige plek! De nacht verloopt wat minder rustig…de honden in dit gehucht vinden het nodig om gedurende de hele nacht tegen elkaar in te gaan blaffen. Een beetje brak staan we op en zitten vroeg op de fiets. Elk nadeel….

Na een klim in prachtig mooie omgeving en zo stil nog vanwege de vroegte, begint er een onverhard gedeelte van 90 kilometer. De natuur is hier weer zo bijzonder, ruw en ongerept! Als we even pauzeren komt er een camperbusje aangereden met Nederlands kenteken. Het zijn Arjen en Yvonne die in Sao Paulo de camper hebben gekocht en op rondreis zijn. Ze nodigen ons uit voor koffie en we hebben superleuke gesprekken over ons beider avonturen! 

Na de koffie fietsen we verder door de warmte. Het is hier wederom prachtig mooi; bergen in allerlei mooie kleuren en vormen, we mogen hier toch maar weer tussendoor fietsen als een soort kleine miertjes in het grote geheel. Regelmatig stopt er een automobilist om te vragen hoe het gaat en of we nog iets nodig hebben. Dankbaar nemen we drinkwater aan mede omdat de bruin gekleurde rivier niet echt uitnodigt om uit te drinken. Aan het begin van de avond bereiken we een camping/kiosk en op deze bijzondere plek vol beesten (honden, kippen, kalkoenen, paarden) mogen we onze tent opzetten. Leuke bijkomstigheid is dat ze hier in de middle of nowhere een koud biertje hebben en dat smaakt lekker! We koken ons maal, wassen ons met wat gelig water uit?? en net voordat we de tent inkruipen kijken we nog even naar boven. Zo’n sterrenhemel hebben we nog nooit gezien… We pakken de stoel erbij en gaan er eens even voor zitten. Wat een verwennerij is dit!

Opnieuw hebben we een verstoorde nachtrust omdat (ook hier) de hond van de eigenaar en wat andere viervoeters het nodig vinden om tegen elkaar in te gaan blaffen. Patty is er midden in de nacht zo klaar mee en gaat met een bezem de hond verjagen… met even geen geluid als gevolg. Vervolgens begint de haan heel vroeg te kraaien maar heeft geen benul van tijd en blijft doorgaan. We besluiten om op te staan. Het ochtendgloren is fantastisch en onder het genot van een kop koffie genieten we van het uitzicht op de bergen.

Met de laatste 25 kilometer onverharde weg voor de boeg stappen we weer op de fiets. Dat “onverharde weg” bestaat uit alle soorten grind die er bestaan en die zijn hier neergekwakt lijkt het wel. Mochten wij ooit nog iets aan de tuin veranderen, we nemen geen grind! 😂 De weg gaat even later over in heerlijk rollend asfalt en in het eerstvolgende dorp denken we inkopen te kunnen doen. Het “dorp” is wederom een uitgestorven gehucht met een “vergane glorie” supermercado die de gordijnen dicht heeft en al even gesloten blijkt te zijn. Er is daarentegen wel een tappunt voor drinkwater waar we heel blij mee zijn want we raken redelijk door de voorraad heen. Een “rondje dorp” doet ons ontdekken dat er nog een kiosk is maar na herhaaldelijk aanbellen er niemand open doet. Bij navraag bij dorpelingen komen we bij een kiosko aan waar de eigenaresse lekker zitten te eten (dat zien we door het raam) maar bij aankloppen niet open doet. Na enige inspectie en brutaal achterom lopen kunnen we wat eten inslaan. We ploeteren een paar honderd meter door heel grof grind voordat we weer op de Ruta 40 kunnen fietsen. Na wat zoeken schuiven we (illegaal) onze fietsen en onszelf onder een hek door en vinden een super mooie kampeerplek aan de rivier! Als we ons klaarmaken voor de nacht zijn de kleuren van de avondlucht wederom iedere minuut anders. Ook komt er ineens een kudde koeien bij ons in de buurt en graast wat om de tent. Waar die vandaan komt geen idee maar ja, wij breken ook zomaar in in hun habitat..

De nacht verloopt rustig (zonder blaffende honden) en als we de volgende ochtend weer klaar zijn voor vertrek komen er 2 gaucho’s die hun kudde paarden opdrijven. Net op tijd weg..

We klimmen nog een klein stukje in alle rust en dan… is de beloning een fantastische en lange afdaling, zo lekker! Malarqüe infietsend is er langs de weg ineens weer meer leven; mensen langs de weg die van alles verkopen. Leuk om weer meer leven te zien. We bereiken de stad in de middag en kunnen genieten van een lekker appartement voor een paar nachten. Ook hier gaan we proberen om geld op te nemen. Fingers crossed...maar na op één dag 3 keer een half uur in de rij te hebben gestaan en te horen dat opnemen van geld hier niet mogelijk is “vanwege een storing” zakt de moed ons wel in de schoenen want de contanten raken nu echt op. 

We vertrekken vanuit Malarqüe met een dubbel gevoel want als in Mendoza het opnemen niet lukt zullen we de route moeten aanpassen en Argentinië vaarwel moeten zeggen. Met enige weemoed, en beide in niet zo een gezellig humeur, fietsen we ieder in ons eigen wereld weer een stuk verder. Muziek in de oren en gaan. De route voert ons door een heel stuk niemandsland met weer meer pampa’s. Alles is afgehekt en een slaapplaats vinden is best even zoeken. Uiteindelijk vinden we een mooie plek onder een viaduct, lekker uit de wind en droog. Op het beton zetten we met behulp van de fietsen, een stuk touw en wat grote stenen de tent op. Daarna genieten we nog van tijdje van de zon. De avondlucht is echt prachtig, alsof de lucht in brand staat en het verandert per seconde, heel bijzonder. Geen lichtvervuiling hier, het is aardedonker... De opkomende zon de volgende ochtend is wederom prachtig en de stilte heerlijk (opvallend is dat overdag minder verkeer lijkt te rijden dan ‘s nachts, of het komt omdat de auto’s ‘s nachts  over ons heen rijden).

Hoe mooi de dag begon, zo koud wordt het in de loop van de dag, alle lagen kleding hebben we nodig om een beetje op temperatuur te blijven. Om bij de volgende “kampeerplek” te komen moeten we ruim 100 kilometer afleggen vandaag. Na een dag stug doortrappen door niemandsland vinden wederom een mooie plek onder een viaduct bij de enige rivier in dit gebied. We zijn echter zelf zo koud dat opfrissen met het rivierwater geskipt wordt; snel de tent in en tukken. De volgende dag wacht ons een lange en koude afdaling richting Mendoza. We fietsen door een levendig gebied met veel land, -en tuinbouw. Overal wordt gewerkt en het is prachtig om te zien met wat voor voertuigen men het geoogste vervoert; sommige vrachtwagens vallen bijna uit elkaar.

De etappe naar Mendoza fietsen we deels over en 6 baans snelweg dus goed opletten. De vrachtwagens passeren ons soms heel ruim en soms tikken ze bijna je oorlelletje aan. We zien onderweg in de middenberm verschillende ondernemers staan met oude caravans met koffie of campers met Jambon Crudo en zelfs  een bbq kraam met overheerlijke broodjes vlees. Fietsen=eten is ons wel eens verteld dus we laten het ons smaken. De mannen van de kraam hebben belangstelling voor de fietsen, met name de riemaandrijving, en er volgen leuke gesprekken voor zover dat lukt in ons “Spaans” en hun “Engels”. We worden gewaarschuwd voor een stuk gevaarlijke weg dat komen gaat dus we treffen onze maatregelen en gaan weer op pad. Eenmaal in de stad gaan we eerst op zoek naar contant geld. En… dat is gelukt!! Zo blij!! Mooi dat we kunnen blijven en onze route richting het noorden vervolgen! We zoeken onze plek voor de nacht en gaan genieten van een paar dagen Mendoza.