Hogerop

Je beleeft het voedsel beter door het met je handen te eten aldus de Singalezen. En dan wel met je rechterhand, de linker is onrein en wordt gebruikt voor andere, onsmakelijke, handelingen. Dat gaan we dan natuurlijk een keer proberen (met je handen eten dan...😄). Wij merken weinig verschil behalve dat je voor en na de maaltijd je handen moet wassen...(waar dan weer een vergiet in de wasbak staat om de restjes op te vangen). Met stokjes eten is niet eenvoudig maar rijst met curry met je handen is ook een aparte klus...

Vaak wordt ons bestek aangeboden dus dat vinden we prima!

We zetten koers richting Pollunaruwa om daar tempelruines te gaan bekijken. In deze stad blijkt dat stroomuitval in Sri Lanka heel normaal is. Als we om 14:00 uur een onderkomen hebben gevonden wordt er door de praatjesmakende eigenaar verzekerd dat er om 17:00 uur zeker weer stroom is. Uiteindelijk gaat om 20:00 uur het licht weer aan. In eerste instantie willen we de volgende dag de ruïnes gaan bekijken maar na een middag een aantal ruïnes te hebben bezocht besluiten we dat dit voldoende is. Dat is het voordeel van reizen op de fiets: we kunnen gaan en staan waar we willen!

In Sigirya willen we de Lion Rock gaan bezichtigen. Deze rots zelf kun je beklimmen alleen is deze heel toeristisch en dat willen we niet. Een stukje er vandaan is een andere rots, de Pidurangula rock. Deze kun je beklimmen en vanaf daar heb je een mooi uitzicht op de Lion Rock en omgeving. Aangeraden wordt om dit bij zonsopkomst te doen dus we zetten de wekker om 4:30 uur. In het pikkedonker, en met een fantastische sterrenhemel, fietsen we naar het startpunt. De beklimming is ongeveer 80 meter en als we goed en wel boven zijn druipt het zweet alweer van ons lijf af...De zon komt langzaam  op en het uitzicht is prachtig. Altijd een mooi moment en we genieten!

In de HomeStay waar we verblijven kookt de eigenaar s avonds een heerlijk Sri Lankaans diner en ook de volgende morgen vertrekken we met een meer dan volle maag.

We bezoeken onderweg een tempel en zien daar vlakbij een mooi meer waar we wel aan kunnen kamperen. Althans dat denken we. Na een uur of twee aan het meer te hebben geluierd besluiten we de tent te gaan opzetten. We hebben de tent nog niet uitgerold of er komen twee jongens aanlopen: “no can do sir, there are wild elephants”. Juist ja. We rollen de tent weer op en vertrekken snel het begint al te schemeren....we vinden gelukkig snel een hotel dat veel te duur is. Als we de helft van de kamerprijs bieden krijgen we de bezemkast toegewezen. Maar het heeft een bed en een douche dus prima!

Al fietsend worden al onze zintuigen geprikkeld: de drukte en soms rust op de wegen, alle kleuren om je heen, van mooi geklede vrouwen tot kleurrijke tempels, de smerige uitlaatgassen en bussen die vlak langs je razen, alle afval die helaas overal wordt gedumpt, de vrolijke mensen die van alles roepen, de beesten langs en op de weg: van apen tot koeien, honden en prachtige vogels, van landbouwgebieden tot heel drukke steden....

In Kandy bezoeken we de Tempel van de Tand. In deze tempel wordt de tand van Boeddha, die na zijn crematie werd weggenomen, bewaard. De tand kun je niet zien maar wel vele honderden gelovigen die veelal bloemen offeren en bidden; een prachtig tafereel!

Vanuit Kandy gaan we de bergen in. Nuwara Eliya is onze volgende bestemming en hiervoor moeten we 1400 hoogtemeters overbruggen om uiteindelijk op ruim 1800 meter uit te komen. We fietsen een andere wereld in: de palmbomen maken plaats voor dennenbomen en er zijn hier ook heel veel theeplantages. De natuur is prachtig en dat maakt de zware klim aangenamer. Ook de temperatuur is anders op deze hoogte, ‘s avonds moeten we de lange broek en vest aan als we gaan eten. Vanuit Nuwara Eliya bezoeken we de Horton Plains, een natuurreservaat op 2100 meter hoogte. We zetten de wekker weer vroeg en worden om 5:00 uur opgehaald door een vrolijke taxichauffeur die ons in een uur bij de ingang van het park brengt. Het park is een toeristische trekpleister dus we zijn niet de enige....

De zonsopkomst is weer prachtig en we wandelen de ronde in het park door natuur die je niet in zo’n tropisch land zou verwachten; het lijkt wel op de Veluwe met grasland en duinen. De volgende dag verlaten we de stad en gaan uiteraard over kleine weggetjes naar Ella dat iets zuidelijker ligt. Al snel fietsen we op onverharde wegen tussen de theeplantages door. Daarna volgt een stuk asfalt maar uiteindelijk belanden we toch weer op de door ons genoemde “geitenpaden”. We moeten een behoorlijk stuk dalen en dit gaat over weggetjes die de noemer “fietsroute” in de verste verte niet verdienen. De paden vol stenen gaan regelmatig een procent of 20 naar beneden en we vragen ons regelmatig af waar we mee bezig zijn...😄maar als  we om ons heen kijken weten we dat wel: de natuur is wonderschoon, er is heel veel landbouw en hier en daar staat een huisje: rustig verder dalen en genieten van het prachtige uitzicht! Uiteindelijk belanden we weer op de grote weg en kunnen we wat kilometers maken. Onderweg helpen we nog een Belgisch stel dat net onderuit is gegaan met de scooter. De vrouw is er niet zo best aan toe en wordt met de ambulance afgevoerd. Zo zie je maar: een ongeluk zit in een klein hoekje.

Vlak voor dat we in Ella zijn begint het te regenen en moeten we nog een heel steile klim op naar de homestay, als twee verzopen katten komen we aan maar het onthaal is warm en de familie helpt ons met de bagage en het droogmaken van onze spullen. Onder het genot van een heerlijke maaltijd op het overdekte balkon, denken we terug aan weer een bijzondere dag...

In Ella bezoeken we een theefabriek en de Nine Arch Bridge; beide toeristisch maar daardoor niet minder leuk. We laten ons luxe vervoeren met de tuktuk en zijn blij dat we niet hoeven te fietsen. Het is soms zo steil dat een van ons uit moet stappen om te lopen anders komt de tuktuk niet boven...