De laatste etappe

Chiang Khan is een fraaie stad aan de Mekong met authentieke houten huizen. Allemaal in dezelfde sierlijke stijl. Als we er aankomen hopen we dat er plek is in de homestay waar we 5 jaar geleden bij toeval terechtkwamen. De deuren zijn helaas gesloten maar we vinden een goed alternatief in een van de vele andere straatjes. Als we 's avonds door de gezellige winkelstraat slenteren raken we aan de praat met Miau en Mardee. Zij hebben een heel klein souvenirwinkeltje met allemaal handgemaakte spulletjes. Miau vertelt ons dat ze sinds 10 dagen een Guesthouse hebben geopend. We zijn gecharmeerd van haar enthousiasme en spreken af dat we de volgende dag bij hen komen logeren. Soms moet je gewoon op je gevoel afgaan en dat blijkt deze keer ook het geval; we hebben meteen het "thuisgevoel" als we bij hen arriveren. 's Avonds nodigen ze ons uit om de volgende morgen samen op een berg, genaamd Nam Tok, naar de zonsopkomst te kijken. Natuurlijk willen we dat!! We vertrekken de volgende ochtend om half zes en rijden tot halverwege de berg. Daar stappen we over in een pick up en rijden samen met andere Thai naar de top. Wij in korte broek en de Thaise mensen met mutsen op en handschoenen aan. De zonsopkomst is wonderschoon...
Twee dagen later nemen we afscheid van Miau en Mardee; twee hartelijke en gastvrije mensen die we niet snel zullen vergeten!

In een dag fietsen we naar de volgende stad Loei waar we op een prachtig meer een dag genieten al dobberend op een bamboevlot. Je maaltijd kun je 's ochtends voor je vertrekt bestellen en wordt op het door jou gewenste tijdstip afgeleverd op je vlot. Pure luxe!

Het kamperen bij ziekenhuizen bevalt ons prima en zo blijkt ook weer de volgende dag. Na een pittige tocht door de bergen komen we aan in Dan Sai. Als we bij een groot ziekenhuis vragen of we mogen kamperen worden we meegenomen naar de directeur die zelf ook fietser blijkt te zijn. Hij vindt het prachtig en we mogen al onze fietsvrienden vertellen dat ze hier kunnen kamperen. Voor ons weer heel bijzonder en het lijkt hier zo normaal. De directeur wil graag een stuk met ons fietsen en we spreken af om dat de volgende morgen, voor zijn werkdag begint, te doen. Om half zeven zitten we op de fiets en we worden meegenomen naar een ouderwets waterrad voor de irrigatie van de rijstvelden. Het rad is nog steeds in gebruik. De tocht ernaartoe in deze vroegte is prachtig en mensen zijn overal al volop in beweging. Na afloop worden we getrakteerd op een heerlijk ontbijt op de markt. Als we bij het ziekenhuis de tent aan het opbreken zijn komt de enthousiaste directeur afscheid nemen. We bedanken hem voor deze bijzondere ontmoeting en stappen daarna weer op de fiets. En de man gaat naar zijn werk. Verschil moet er zijn...De overeenkomst is dat we allebei een bijzonder leuke ochtend hebben gehad! Na een lange dag fietsen zoeken we 's middags een kampeerplek en besluiten om het eens bij een tempel te proberen. Bij de eerste twee monniken krijgen we nul op rekest maar bij de derde lukt het; we mogen kamperen op het grote veld tussen de tempels in. Heel bijzonder. Even later komt een monnik een praatje maken en biedt ons water en fruit aan. 's Avonds krijgen we bezoek van de politie. Ze willen weten wie we zijn en wat we hier doen. Met hulp van zijn opgeroepen collega kunnen we een en ander uitleggen. We krijgen het telefoonnummer voor noodgevallen en een uitnodiging voor koffie op het "bureau" de volgende morgen voordat ze vertrekken. Ook melden ze hun beide bijnamen. Altijd handig! De 15 honden die bij de tempel rondlopen en ons 's nachts voor een deel uit de slaap houden door hun luid geblaf, nemen we op de koop toe...
In Sukhothai bezoeken we oude ruïne Tempels in een reusachtig National Park waar we mooi doorheen mogen fietsen. 
We genieten zo af en toe van een Thaise massage. Als we de laatste ECHTE fietsdagen maken zijn dit er twee die we niet snel zullen vergeten. Onderweg richting Chiang Mai moeten we nog twee bergpassen over. En wat voor bergen?! Het is prachtig qua natuur alleen echt tijd om er van te genieten hebben we niet omdat het zooooo enorm steil is. Zo steil zelfs dat we moeten lopen en later met zijn tweeën 1 fiets omhoog duwen.... Ander verkeer is er nagenoeg niet dus liften is er niet bij. Eenmaal boven komt de beloning: de afdaling...heerlijk. En als aardbei op de taart mogen we kamperen bij mensen in de "tuin". Er staat een aantal tentjes bij een meer en wij denken dat dit een soort camping is. Als we vragen of we onze tent er bij mogen plaatsen geeft de dame aan dat ze even met haar man moet overleggen. Twee tellen later hebben we een prachtige plek aan het water en een uitnodiging voor de verjaardag van hun zoon voor de avond. Ze kweken hier aardbeien op een klein stukje grond van hun perceel. De verjaardag wordt groots gevierd, in kerststemming allemaal en heel veel eten. De lange oprijlaan is versierd met allemaal olielampen langs het pad, het is een sfeervol geheel. Het feest gaat door tot in de kleine uurtjes maar wij taaien op tijd af om morgen de echt laatste etappe te fietsen. In Chiang Mai is het even wennen aan alle toeristen die hier zijn, dat zijn we niet gewend. Wat een drukte. We gaan een dag fietsen onder begeleiding in de countryside van de stad en zien mooie beelden van het landwerk alhier. We bezoeken de tempel, genaamd Doi Suthep die op 1600 meter hoog gebouwd is, bij zonsondergang en genieten op deze grote hoogte van dit mooie tafereel. We zijn getuigen van de rituelen van de monniken die zij uitvoeren. Ook hier vieren ze kerst en er hangt een gezellige sfeer. Bijzonder voor ons om de kerst met deze zalige temperatuur door te brengen.
Vanuit Chiang Mai gaan we met de nachttrein naar Bangkok, onze laatste bestemming. Ondanks dat de trein vol is is het heel rustig. De Thai zijn stille mensen, gaan vroeg hun opgemaakte bedje in, mooi verstopt achter het gordijn. 
We ontbijten na aankomst tussen de zwervers bij het station en gaan dan op zoek naar het hotel. Op naar de jaarwisseling!!! We zijn benieuwd want vanwege het overlijden van de Thaise koning zal oud & nieuw dit jaar bescheiden worden gevierd.