Riders on the Storm
23 januari 2024 - Rio Grande, Argentinië
De kilometerteller geeft 4.7 km/u aan. Is lopen een optie? Toch maar weer proberen op te stappen en doortrappen. Het landschap maakt enorm veel goed!
Eerst nog even terug in de tijd….
Terugkijkend op onze belevenissen in Buenos Aires komen er bijzonderheden naar boven. Automatisch vergelijk je toch af en toe met thuis. Als je de restaurants hier ziet; zo primitief en klein maar de medewerkers lopen als een geoliede machine langs elkaar en werken, voor het oog, gezellig samen. Rob de Geus zou hier niet altijd “blij van worden”. Is de prullenbak vol, stamp je die even aan met een lege wijnfles en dan kan er er weer een hoop bij. Gescheiden afval? Nergens voor nodig, alles in een bak, hoppa!
En dan komt de dag dat we vertrekken… vanuit de luxe van de stad op naar de zuidelijkste stad van de wereld; Ushuaia.
De 3,5 uur durende vlucht is zeer turbulent. Het gebouw van de luchthaven oogt modern, veel houten elementen, rustig, 2 kleine bagagebanden en binnen 10 minuten hebben we alle (!) bagage. De fietsen worden via een zijdeur naar binnen geschoven.
Wat een ommezwaai hier; naar buiten kijkend zien we besneeuwde bergtoppen, mensen in dikke kleding, mutsen op, handschoenen aan, alsof het heel koud is. Het is 10 graden dus valt nog wel mee.
Met 2 taxi’s (we hadden afgesproken dit nooit meer te doen na de ervaring in Kazachstan maar als niet alles in 1 auto past moet je iets) richting appartement. De rit duurt welgeteld 6 minuten en daar zijn we dan. Even acclimatiseren in het appartement en de omgeving en dan….de fietsen uit de doos halen en in elkaar zetten. Wat een heerlijk moment als je na 2 weken weer een rondje op je eigen fiets kunt maken. Helemaal blij!
We ontdekken de stad, deze doet aan als een soort wintersport-oord. Veel sportzaken, veel mensen/ toeristen, grote cruiseschepen in de haven.
We ontmoeten 2 Nederlandse motorrijders. Zij maken een trip vanuit Chili naar Argentinië en Bolivia in 3 maanden. Vreemde gewaarwording als je ineens een Nederlands kenteken ziet.
En dan komt de dag van het echte werk waarvoor we zijn vertrokken. Tassen inrichten, proppen, waar gaan we alles laten, hadden we dit vorige keer ook zo? Pfff, maar de tassen gaan dicht, op de fiets en daar gaan we….
De zon schijnt als we ‘s ochtends, toch wel een beetje gespannen, uit Ushuaia vertrekken. De fietsen voelen topzwaar aan. Hebben we alles mee? “Slingert jouw fiets ook zo?” Het is weer even wennen zo vol met bagage. We willen bij het bord Fin del Mundo (einde van de wereld) gaan starten en vergeten door de spanning stil te staan bij dit moment. Dat doen we dan maar bij het uitrijden van de stad.
Na 5 minuten fietsen begint het te spetteren en een uur later moeten de regenpakken aan omdat het stevig regent. Nog geen 5 minuten later is het droog en breekt de zon weer door. Regenpak maar weer uit. De droge periode duurt ook niet zo lang dus pak weer aan. We moeten vandaag 2 passen over. De natuur is prachtig! Na de tweede pas suizen we naar beneden en belanden op een soort gemeente camping. Het sanitair is te smerig om aan te pakken maar de plek is prima en gratis. Koud is het ook. In onze donsjassen bereiden we de maaltijd en duiken daarna snel de tent in.
De volgende bestemming is Rio Grande en daar willen we via een binnendoor route naartoe. De grote wegen willen we zoveel mogelijk vermijden. We gaan van de grote weg af en belanden op een gravelweg. De natuur is prachtig: weids en glooiend. We zien lama’s, paarden, koeien en verschillende soorten vogels en heel af en toe bewoning. De weg gaat continue op en af en als ‘s middags de wind opsteekt wordt het zwaar. We kamperen op een prachtige plek aan een meer en fabriceren van oud ijzer een keuken. Als een blok vallen we in slaap…
De volgende dag starten we met een forse tegenwind. Het regent een klein beetje terwijl de zon ook z’n best doet. We worden getrakteerd op een prachtige regenboog! In de loop van de dag gaat het nog harder waaien waardoor de uitdaging groot wordt om op de fiets te blijven zitten en niet in de berm gelanceerd te worden. In deze berm lunchen we ook om maar enigszins uit de wind te zitten…Als we na 67 km onverharde weg weer bij de grote weg zijn stormt het echt heel hard! Het is nog 18 km naar Rio Grande. We waaien herhaaldelijk letterlijk van de weg af en vragen ons af of dit wel verantwoord is. Het is ook best wel gevaarlijk met het langsrazende verkeer waardoor je nog een zwieper extra krijgt. We houden vol en het laatste stuk hebben we de wind in de rug. Zo worden we met 35 km/u zonder te trappen de stad ingeblazen. Uitgeput vinden we gelukkig snel een hotel waar we ons zelf verwennen met een welverdiend glas bier!
We besluiten hier 2 rustdagen te nemen om het lijf te laten herstellen. Het waait de eerste rustdag fors; je bent al lopend bang dat je bril van je hoofd waait…
Op naar de volgende etappes, op naar Chili!
Meteen op jullie eerst off.fietsdag het zó voor je trappers krijgen. Een goed begin is het halve werk zullen we maar zeggen.
Grappig dat jullie twee Nederlandse motorrijders tegen kwamen, Joop ook in Chili! Die dutchies zitten ook overal!
Heerlijk jullie schrijf stijl, zo leuk om weer mee te reizen!
Groetjes vanuit (ook) een nat en stormachtig Nederland ;-)
Nu lekker relaxen met welverdiende biertjes!
Groeten Sjaak en Marry
Wordt straks vast beter, dit heb je dan alvast gehad😄
Respect voor jullie!!!!!
We denken aan jullie❤️
Veel succes.
De foto’s zijn weer prachtig om te zien en zo leuk om zo weer mee te kunnen genieten van jullie mooie uitdagende reis aan de andere kant van onze prachtige wereldbol.
Heel erg veel succes met de wind, ik moet er echt niet aan denken! Respect!!!
Een warme knuffel van ons allemaal.
Groetjes Roelie
in de wint / regen op naar het volgende verhaal, zit er alweer klaar voor om het te lezen.
gr uit Wognum
Riders on the storm van de Doors was een hit in 1971.
En wees eerlijk, toen waren jullie eigenlijk ook al, min of meer, een beetje onderweg.
Één zin uit de liedtekst luidt: "Take a long holiday". Mooi toepasselijk!
Ik heb jullie verhalen uiteraard weer helemaal gelezen.
Wat is reizen toch een geweldige uitdaging.
Fietsend vanuit de zuidelijkste stad van de wereld (!), op naar nieuwe oorden, op naar, elke keer weer, nieuwe verwondering!
Omwille van de pecunia, moet je het met de hygiëne niet altijd even krap steken.
Tegenwind fietsend heb je daar immers niet veel erg in.
Alles went, nietwaar?
Ook de foto's spreken voor zich.
Behalve dan die laatste, waarop Patty een shaggie zit te rollen...................!
Maar wat weer een prachtig avontuur!
Verder wensen we jullie een uitstekend vervolg toe.
Geniet ervan en houd het allemaal een beetje veilig.
Hartelijke groet,
Frits en Bernice
Maar het is een pracht om het om op deze manier jullie te kunnen volgen met de mooie verhalen en foto’s 👌🏻👌🏻
Geniet en een veilige reis verder